PRAWO PACJENTA DO OCHRONY ZDROWIA
I ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH
1. Pacjent ma prawo do ochrony zdrowia.
2. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy
medycznej, opartej na dostępnych metodach i środkach zapobiegania, rozpoznawania i leczenia
chorób, wykonywanych przez lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, diagnostów
laboratoryjnych z należytą starannością i zgodnie z zasadami etyki zawodowej, a w sytuacji
ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń – do przejrzystej, obiektywnej,
opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do
świadczeń.
3. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych w warunkach odpowiadających
określonym w przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym.
4. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu
na zagrożenie zdrowia lub życia.
5. W przypadku porodu pacjent ma prawo do uzyskania świadczeń zdrowotnych związanych z
porodem.
6. Pacjent ma prawo do żądania, aby udzielający pacjentowi świadczeń zdrowotnych:
1) lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie;
2) pielęgniarka (położna) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (położnej).
Lekarz może odmówić zwołania konsylium lekarskiego lub zasięgnięcia opinii innego lekarza,
zaś pielęgniarka (położna) może odmówić zasięgnięcia opinii innej pielęgniarki (położnej),
jeżeli uzna, że żądanie, o którym mowa powyżej jest bezzasadne.
PRAWO PACJENTA DO INFORMACJI
7. Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia.
8. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo
do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o stanie zdrowia
pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i
leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania,
wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń
zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami. Pacjent lub jego ustawowy
przedstawiciel mają prawo do wyrażenia zgody na udzielenie informacji wymienionych
powyżej innym osobom. Pacjent ma prawo żądać, aby osoba wykonująca zawód medyczny
nie udzielała mu informacji, o której mowa powyżej.
9. Po uzyskaniu informacji, o której mowa w punkcie 8, pacjent ma prawo przedstawić osobie
wykonującej zawód medyczny swoje zdanie w tym zakresie.

10. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może
ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według oceny lekarza przemawia
za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela ustawowego
pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak
obowiązek udzielić mu żądanej informacji w pełnym zakresie.
11. Pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od osoby wykonującej
zawód medyczny informacji, o której mowa w punkcie 8, w zakresie i formie potrzebnej do
prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.
12. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo
do uzyskania od pielęgniarki, położnej przystępnej informacji o jego pielęgnacji i zabiegach
pielęgniarskich.
13. W przypadku nie podjęcia lub odstąpienia przez lekarza od leczenia pacjenta pacjent, jego
przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny mają prawo do dostatecznie wczesnej
informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od leczenia pacjenta i wskazania przez tego
lekarza możliwości uzyskania świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu
udzielającego świadczeń zdrowotnych.
14. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta. Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju
i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków
publicznych, realizowanych przez ten podmiot.
PRAWO DO ZGŁASZANIA DZIAŁAŃ NIEPOŻĄDANYCH PRODUKTÓW
LECZNICZYCH
15. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy, lub opiekun faktyczny ma prawo zgłaszania osobom
wykonującym zawód medyczny, Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za
wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu działania niepożądanego produktu
leczniczego zgodnie z ustawą Prawo farmaceutyczne.
PRAWO PACJENTA DO TAJEMNICY INFORMACJI Z NIM ZWIĄZANYCH
16. Pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny, w
tym udzielające mu świadczeń zdrowotnych, informacji z nim związanych, a uzyskanych w
związku z wykonywaniem zawodu medycznego, z uwzględnieniem wyjątków
przewidzianych w przepisach prawa. W ramach tego osoby wykonujące zawód medyczny są
obowiązane zachować w tajemnicy informacje związane z pacjentem, w szczególności ze
stanem zdrowia pacjenta. Powyższego nie stosuje się m. in., w przypadku gdy:
– tak stanowią przepisy ustaw,
– zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub
innych osób;
– pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy
– zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z
udzielaniem świadczeń zdrowotnych innym osobom wykonującym zawód medyczny,
uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń

– w odniesieniu do postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o
zdarzeniach medycznych.
W sytuacjach, o których mowa powyżej ujawnienie tajemnicy może nastąpić wyłącznie w
niezbędnym zakresie. W sytuacji, gdy to pacjent/jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę
na ujawnienie tajemnicy, zakres ujawnienia tajemnicy może określić pacjent lub jego
przedstawiciel ustawowy.
17. Osoby wykonujące zawód medyczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa powyżej są
związane tajemnicą również po śmierci pacjenta, chyba że zgodę na ujawnienie tajemnicy
wyrazi osoba bliska. Osoba bliska wyrażająca zgodę na ujawnienie tajemnicy może określić
zakres jej ujawnienia. W/w zwolnienia z tajemnicy nie stosuje się, jeśli ujawnieniu tajemnicy
sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia. Przed wyrażeniem
sprzeciwu pacjent ma prawo do uzyskania informacji o skutkach złożenia sprzeciwu.
W przypadku sporu między osobami bliskimi o ujawnienie tajemnicy lub o zakres jej
ujawnienia, zgodę na ujawnienie tajemnicy wyraża sąd. Osoba wykonująca zawód medyczny
może wystąpić z wnioskiem do sądu także w przypadku uzasadnionych wątpliwości, czy osoba
występująca o ujawnienie tajemnicy lub sprzeciwiająca się jej ujawnieniu jest osobą bliską. Sąd,
wyrażając zgodę na ujawnienie tajemnicy, może określić zakres jej ujawnienia. W przypadku
gdy pacjent za życia sprzeciwił się ujawnieniu tajemnicy sąd na wniosek osoby bliskiej, może
wyrazić zgodę na ujawnienie tajemnicy i określić zakres jej ujawnienia, jeżeli jest to niezbędne:
– w celu dochodzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia, z tytułu śmierci pacjenta;
– dla ochrony życia lub zdrowia osoby bliskiej.
PRAWO PACJENTA DO WYRAŻENIA ZGODY NA UDZIELENIE ŚWIADCZEŃ
ZDROWOTNYCH
18. Pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub
odmowy takiej zgody, po uzyskaniu odpowiedniej informacji.
19. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, ma prawo do wyrażenia zgody na
przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych. Przedstawiciel
ustawowy pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do
świadomego wyrażenia zgody, ma prawo do wyrażenia zgody, o której mowa powyżej. W
przypadku braku przedstawiciela ustawowego prawo to, w odniesieniu do badania, może
wykonać opiekun faktyczny.
20. Pacjent małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory
psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, ma
prawo do wyrażenia sprzeciwu co do udzielenia świadczenia zdrowotnego, pomimo zgody
przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. W takim przypadku wymagane jest
zezwolenie sądu opiekuńczego.
21. Zgoda oraz sprzeciw, o których mowa powyżej mogą być wyrażone ustnie albo przez takie
zachowanie się osób uprawnionych, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę
poddania się czynnościom proponowanym przez osobę wykonującą zawód medyczny albo
brak takiej woli.

22. W przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki
stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, zgodę, o której mowa w punkcie 19, wyraża
się w formie pisemnej. W przypadku wyrażenia zgody na zabieg operacyjny albo zastosowanie
metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta za
pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta, lub przy użyciu podpisu osobistego,
wymagana jest forma dokumentowa.
23. Zasady przeprowadzenia badania lub udzielenia innych świadczeń zdrowotnych przez lekarza,
ratownika medycznego oraz pielęgniarkę systemu pomimo braku zgody albo wobec zgłoszenia
sprzeciwu, o których mowa powyżej, określają odpowiednio przepisy art. 33 i art. 34 ust.
6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz art. 11 ust. 10a-
10c ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. z 2017
r. poz. 2195 z późn. zm.).
24. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest
dopuszczalne, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia
lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego
przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.
25. Pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na uczestnictwo w eksperymencie medycznym po
uprzednim uzyskaniu informacji: o celach, sposobach i warunkach przeprowadzenia
eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz o
możliwości odstąpienia od udziału w eksperymencie, w każdym jego stadium. W przypadku
gdyby natychmiastowe przerwanie eksperymentu mogło spowodować niebezpieczeństwo
dla życia lub zdrowia jego uczestnika, lekarz obowiązany jest go o tym poinformować.
26. Pacjent ma prawo do wyrażenia dobrowolnie świadomej zgody na uczestnictwo w badaniu
klinicznym, po wcześniejszym przekazaniu informacji dotyczących istocie, znaczeniu, celu,
skutków, ryzyka i niedogodności związanych z tym badaniem klinicznym oraz warunków, w
jakich ma ono zostać przeprowadzone. Uczestnik badania klinicznego może w
każdej chwili wycofać się z badania klinicznego.
27. Pacjent ma prawo do wyrażenia sprzeciwu na pobranie po jego śmierci komórek, tkanek lub
narządów oraz cofnięcia tego sprzeciwu w każdym czasie.
PRAWO DO POSZANOWANIA INTYMNOŚCI I GODNOŚCI PACJENTA
28. Pacjent ma prawo do poszanowania intymności i godności, w szczególności w czasie
udzielania mu świadczeń zdrowotnych. Prawo do poszanowania godności obejmuje także
prawo do umierania w spokoju i godności.
29. Osoby wykonujące zawód medyczny, inne niż udzielające świadczeń zdrowotnych,
uczestniczą przy udzielaniu tych świadczeń tylko wtedy, gdy jest to niezbędne ze względu na
rodzaj świadczenia lub wykonywanie czynności kontrolnych na podstawie przepisów o
działalności leczniczej. Uczestnictwo, a także obecność innych osób wymaga zgody pacjenta,
a w przypadku pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do
świadomego wyrażenia zgody, jego przedstawiciela ustawowego, i osoby wykonującej zawód
medyczny, udzielającej świadczenia zdrowotnego.

30. Pacjent ma prawo do leczenia bólu. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych jest
obowiązany podejmować działania polegające na określeniu stopnia natężenia bólu, leczeniu
bólu oraz monitorowaniu skuteczności tego leczenia.
31. Na życzenie pacjenta przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może być obecna osoba bliska.
Osoba wykonująca zawód medyczny udzielająca świadczeń zdrowotnych pacjentowi może
odmówić obecności osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w przypadku
istnienia prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na
bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta.
PRAWO PACJENTA DO DOKUMENTACJI MEDYCZNEJ
32. Pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia
oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych
udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź
osobie upoważnionej przez pacjenta.
Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna jest udostępniana osobie upoważnionej przez
pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem
ustawowym. Dokumentacja medyczna jest udostępniana także osobie bliskiej, chyba że
udostępnieniu sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia, z
zastrzeżeniem jak niżej.
W przypadku sporu między osobami bliskimi o udostępnienie dokumentacji medycznej, zgodę
na udostępnienie wyraża sąd na wniosek osoby bliskiej lub osoby wykonującej zawód
medyczny. Osoba wykonująca zawód medyczny może wystąpić z wnioskiem do sądu także w
przypadku uzasadnionych wątpliwości, czy osoba występująca o udostępnienie dokumentacji
lub sprzeciwiająca się jej udostępnieniu jest osobą bliską.
W przypadku gdy pacjent za życia sprzeciwił się udostępnieniu dokumentacji medycznej, po
jego śmierci, sąd na wniosek osoby bliskiej, może wyrazić zgodę na udostępnienie
dokumentacji medycznej i określić zakres jej udostępnienia, jeżeli jest to niezbędne:
– w celu dochodzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia, z tytułu śmierci pacjenta;
– dla ochrony życia lub zdrowia osoby bliskiej.
PRAWO PACJENTA DO ZGŁOSZENIA SPRZECIWU WOBEC OPINII ALBO
ORZECZENIA LEKARZA
33. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy ma prawo wnieść sprzeciw wobec opinii albo
orzeczenia lekarskiego do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, jeżeli
opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów
prawa. Sprzeciw wnosi się w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia.
.
PRAWO PACJENTA DO POSZANOWANIA ŻYCIA PRYWATNEGO I
RODZINNEGO
34. Pacjent podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i
całodobowe świadczenia zdrowotne ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub

korespondencyjnego z innymi osobami. Pacjent ma także prawo do odmowy kontaktu z takimi
osobami.
35. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, przez co rozumie się opiekę, która nie
polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w tym także opiekę sprawowaną nad pacjentem
małoletnim albo posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz nad
pacjentką w warunkach ciąży, porodu i połogu. Przez dodatkową opiekę pielęgnacyjną
sprawowaną nad pacjentem małoletnim lub posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu
niepełnosprawności, rozumie się również prawo do pobytu wraz z nim przedstawiciela
ustawowego albo opiekuna faktycznego.
Pacjent ponosi koszty realizacji praw dotyczących kontaktu z innymi osobami oraz dodatkowej
opieki pielęgnacyjnej, jeżeli realizacja tych praw skutkuje kosztami poniesionymi przez
podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej (za wyjątkiem prawa
pobytu przedstawiciela ustawowego albo opiekuna faktycznego, o którym mowa powyżej).
PRAWO PACJENTA DO OPIEKI DUSZPASTERSKIEJ
36. Pacjent przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej ma prawo do opieki duszpasterskiej.
37. W sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia lub zagrożenia życia podmiot, wykonujący
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne jest
obowiązany umożliwić pacjentowi kontakt z duchownym jego wyznania.
PRAWO PACJENTA DO PRZECHOWYWANIA RZECZY WARTOŚCIOWYCH W
DEPOZYCIE
38. Pacjent przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne ma prawo do przechowywania rzeczy
wartościowych w depozycie.
POZOSTAŁE PRAWA OGÓLNE
39. Pacjent ma prawo do wskazania osoby lub instytucji, lub przedstawiciela ustawowego, którą
podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne jest obowiązany niezwłocznie powiadomić w razie pogorszenia się
stanu zdrowia pacjenta powodującego zagrożenie życia lub w razie śmierci pacjenta.
40. Pacjent ma prawo do wypisania ze szpitala albo innego zakładu leczniczego, wykonującego
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, gdy jego
stan zdrowia nie wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych w tym zakładzie
leczniczym bądź na własne żądanie pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego – w takiej
sytuacji pacjent ma prawo do informacji o możliwych następstwach zaprzestania dalszego
udzielania świadczeń zdrowotnych.
41. Pacjent ma prawo do wyrażenia osobiście za życia lub przez przedstawiciela ustawowego
sprzeciwu na wykonanie sekcji zwłok.

42. Pacjent ma prawo do złożenia skargi na lekarza do rzecznika odpowiedzialności
zawodowej przy właściwej izbie lekarskiej w przypadku podejrzenia postępowania
sprzecznego z zasadami etyki i deontologii zawodowej oraz za naruszenie przepisów o
wykonywaniu zawodu lekarza.
43. Pacjent ma prawo do złożenia skargi na pielęgniarkę i położną do rzecznika odpowiedzialności
zawodowej przy właściwej izbie pielęgniarek i położnych w przypadku podejrzenia
postępowania sprzecznego z zasadami etyki zawodowej oraz za zawinione naruszenie
przepisów dotyczących wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej.
44. Pacjent ma prawo do złożenia skargi na diagnostę laboratoryjnego do rzecznika
dyscyplinarnego w Krajowej Izbie Diagnostów Laboratoryjnych w przypadku podejrzenia
zawinionego, nienależytego wykonywania
czynności diagnostyki laboratoryjnej, postępowania sprzecznego z zasadami etyki
zawodowej lub przepisami dotyczącymi wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej.
45. Pacjent ma prawo złożenia skargi w związku z naruszeniem praw pacjenta do Rzecznika Praw
Pacjenta.
46. Pacjent ubezpieczony w ramach ubezpieczenia zdrowotnego co do zasady ma prawo wyboru:
– świadczeniodawcy udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych spośród tych
świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
– szpitala spośród szpitali, które zawarły umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,
– świadczeniodawcy, udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej,
spośród świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń z
zakresu podstawowej opieki zdrowotnej; pacjent w ramach tego wyboru, wybiera lekarza
POZ, pielęgniarkę POZ lub położną POZ,
– lekarza dentysty spośród lekarzy dentystów, którzy zawarli umowę o udzielanie świadczeń
opieki zdrowotnej.
Opracowano w oparciu o następujące podstawy prawne:
– Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz- 483, z późn.
zm.)
– ustawa z dnia 6 listopada 2008r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (t. j. Dz. U. z
2019r. poz. 1127 z późn. zm.),
– ustawa z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 218r. poz. 2190 ze zm.)
– ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t. j. Dz U. z 2019r. poz.
537, z późn. zm-)
– ustawa z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (t. j. Dz U. z 2019 r. poz 576,
z późn. zm.),
– ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (t. j. Dz U. z 2019 r. poz 849, z późn.
zm.)
– ustawa z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2019r. poz. 499 z późn.
zm.)
– ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i
narządów (t. j. Dz U. z 2019r. poz. 1405 z późn. zm.)
– ustawa z dnia 2 grudnia 2009r. o izbach lekarskich (t. j. Dz. U. z 2019r. poz. 965 z późn. zm.)
– ustawa z dnia 1 lipca 2011r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (t. j. Dz. U. z 2018r. poz. 916
z późn. zm.)

z późn. zm.)
– ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (t. j. Dz. U. z 2019r. poz. 1373 z późn. zm.)